مریم خرازیان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره تاریخچه کمیکاستریپ اظهار کرد: داستان مصور یا کمیکاستریپ، نقاشی یا مجموعهای از نقاشیهای دنبالهدار است که ماجرایی را روایت میکند. شاید بتوان گفت مصریان نخستینبار با نقاشی برروی دیوارهای معابد و آرامگاهها به روایت تصویر پرداختند. اما کمیکاستریپ به معنای امروزی ابتدا در اروپا و بعد آمریکا آغاز شد. همانطور که از نام آن برمیآید، کمیکاستریپ معمولا از محتوایی طنز برخوردار بوده و مطرحترین این کمیکها مجموعه «تن تن» است.
به گفته این مترجم و بازآفریننده آثار کمیکاستریپ، این هنر روایتگر بر اثر تغییر نوع طراحی، زوایه دید و کمپوزسیون به ابزاری برای بیان موضوعات متفاوت تبدیل شده، اما هنوز نام کمیک روی آن باقی مانده است و با وجود اینکه در ابتدا برای کودکان مورد استفاده قرار میگرفت، بهدلیل جذابیت و سریعالانتقال بودن آن مورد توجه عموم مردم قرار گرفته است.
کمیکاستریپ صنعتی درآمدزاست
خرازیان با بیان اینکه کمیکاستریب ذاتا قهرمانمحور است و خلق کاراکتر اصلی و یک داستان قوی و شخصیتهای خلق شده از جمله مواردی است که این روایتگری را جذاب میکند، یادآور شد: این نوع تصویرگری در ایران به این شکل و ساختار نوظهور است و محتاج سرمایهگذاری و مدیریت بر تشکیل یک نوع ساختار آکادمیک و عملی است تا بتوانیم همانند کشورهای غربی به کمیکاستریب به چشم یک صنعت درآمدزا بنگریم و از این ابزار هم برای رونق در صنعت نشر استفاده کنیم و هم برای تشویق مخاطبان به مطالعه.
وی همچنین با اشاره به عدم توجه لازم به این صنعت در ایران گفت: عدم سرمایهگذاری مناسب در بخش تصویرگری از طرف ناشران از جمله دلایل عمدهای است که سبب بیتوجهی به این حوزه در کشور ما شده است، زیرا این نوع کتابها بیشتر بر تصویر تاکید دارند و به دلیل بالا بودن هزینه برای تولید اینگونه آثار، بسیاری از ناشران ترجیح میدهند به سراغ ترجمه کتابهای کمیکاستریپ بروند، تا اینکه براساس داستانهای بومی به تولید کتاب مصور بپردازند. البته باید توجه داشت که افزایش ترجمه این آثار هم میتواند فرهنگ خواندن کتابهای کمیک را افزایش داده و هم بستری برای تولید کتابهایی با محتوای بومی باشد.
این مترجم، سرانه پایین مطالعه در کشور و بالطبع تیراژ پایین کتاب را نیز از جمله دلایلی برشمرد که سبب شده ناشران رغبتی به سرمایهگذاری برای تولید کتاب نداشته باشند و به سمت ترجمه کتابهایی از ایندست بروند.
ادبیات کهن ما قابلیت زیادی برای تولید کمیکاستریپ دارد
بازآفریننده کمیکاستریپ «اسمورفهای بنفش» در ادامه درباره ظرفیت خوب تصویرگری در ایران عنوان کرد: ما تصویرگران خوبی در کشور داریم و پتانسیل عالی در ادبیات و داستانهای ایرانی که بتوان از آن در تولید اینگونه کتابها استفاده کرد. بهنظر من با استفاده از نوعی طراحی و تصویرگری که برگرفته از فرهنگ ایرانی باشد، میتوان از این ابزار در تولید کتابهایی بامحتوای بومی استفاده کرد. البته تلاشهایی در این زمینه با موضوع دفاع مقدس در حال انجام است. همچنین در حال حاضر انتشارات مهدُر و انتشارات راهنمای سفر در تدارک تولید بیش از 30 عنوان مجموعههای چند قسمتی از این نوع کتابها هستند.
وی با بیان اینکه ما از نظر ادبیات کهن، بسیار غنی هستیم، افزود: در هنگام مطالعه کتابهایی مثل «شاهنامه» شاهد این هستیم که همه داستان صحنه به صحنه تصویر و شرح داده شده است. این نوع از داستانها به شدت قابلت تبدیل به کمیکاستریپ را دارا هستند و اگر نوع تصویگری با هویت ایرانی نزدیک باشد، مسلما موفقتر خواهد بود.
خرازیان درباره اهمیت کار تیمی در کمیک استریپ نیز گفت: در انیمیشن، همیشه کار بهصورت تیمی انجام میشود، اما در تصویرگری کتاب در کشور ما بهندرت کار تیمی صورت میپذیرد، یا نهایتا دو نفر اینکار را انجام میدهند و از آنجا که کمیکاستریب و انیمشن شباهت دارند، منطقی است که بهصورت تیمی انجام شود. البته با توجه به نوظهور بودن این نوع تصویرگری در ادبیات امروزی ایران، در حال حاضر گروههایی در این زمینه مشغول به فعالیت هستند.