| به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، طاهره ایبد، عضو هیات مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان از همکاری جدید این نهاد در قالب «کاروان کتاب» تبریز با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سخن گفت. این نویسنده در ابتدای سخنان خود به معضلات موجود در حوزه کتاب کودک و پتانسیل‌های انجمن نویسندگان کودک و نوجوان اشاره کرد و گفت: جریان فرهنگی، جریانی پیوسته و آرام است. اگر قرار باشد حرکتی تاثیر بگذارد، استمرار آن، اهمیت زیادی دارد. به‌نظر من، پتانسیلی که در انجمن به لحاظ حضور نویسندگان، شاعران، مترجمان و پژوهشگران حرفه‌ای وجود دارد را می‌شود به جریان آب‌های زیرزمینی تشبیه کرد که برای گسترش و تقویت زیرساخت‌های فرهنگی کشور ضروری است. این جریان قرار است بخش بزرگی از حوزه‌ی فرهنگ و قشر وسیعی از جمعیت جامعه را سیراب کند. برای این‌کار، لازم است که گوشه گوشه این خاک، جوشش داشته باشد، مثل چشمه، مثل رود. وی در ادامه از عدم استمرار گام‌های فرهنگی به‌عنوان یک آسیب یاد کرد: تاکید من روی برنامه‌هایی است که جریان دائمی‌اند و قطره قطره، خاک و نهالی را که در آن کاشته می‌شود، آبیاری می‌کند. یک وقت حوزه فرهنگ در وضعیت خشکیدگی و ترک‌خوردگی قرار می‌گیرد، این‌جا نیاز به حرکت‌ها و برنامه‌های فوری است. امروز، هر جا که قدم می‌گذاریم، می‌شنویم که حال این مملکت خوب نیست. حوزه کتاب و ادبیات و حال و روز نویسنده‌ها هم جدای از این کل نیست، حال حوزه کتاب و فرهنگ هم خوب نیست. در چنین وضعیتی، وظیفه مسئولان دلسوز و مردم دوست است که تاکتیک‌های جدید به‌کار بگیرند. نویسنده رمان «پریانه‌های لیاسندماریس» ادامه داد: «معتقدم ما در حوزه ادبیات و کتاب و نشر، راهبرد درستی نداشته‌ایم. حال و روزمان این شده که شمارگان کتاب از 10 و 15 هزار به 500 تا 2 هزار نسخه سقوط کرده که صد البته بی‌ارتباط با وضعیت نابسامان اقتصادی نیست. در چنین وضعیتی، نهادهای مدنی می‌توانند مانند سفره‌های آب زیرزمینی عمل کنند. می‌شود امکان فعالیت را برایشان فراهم کرد تا حضور جدی‌تر و وسیع‌تری در سطح جامعه داشته باشند. یک وقت، حضور جمعی نویسندگان در برنامه‌ای مانند «کاروان کتاب» است که در نیشابور برگزار شد و حالا هم راهی تبریز است. یک وقت هم می‌شود نویسندگان را به گروه‌های کوچک، دو، سه نفره تقسیم کرد و به نقاط مختلف ایران فرستاد. ایبد همچنین با اشاره به فعالیت پیشین کانون در این زمینه بیان کرد: فعالیت‌ها را می‌شود به دو بخش تقسیم کرد؛ حرکت‌های فردی که هرساله در کانون صورت می‌گیرد فایده‌ای دوگانه دارد؛ از یک طرف، جامعه به حضور نویسندگان و ارتباط با آن‌ها نیاز دارد؛ حتی اگر این نیاز به سطح خودآگاهی مردم نرسیده باشد. از طرف دیگر، نویسنده به حضور در جامعه و ارتباط با مردم و مخاطبانش نیازمند است. اگر حمایت‌های لازم از طرف سازمان‌ها و ارگان‌ها باشد، انجمن می‌تواند برنامه‌ریزی کند و به‌طور همیشگی نویسندگان را به شهرها و نقاط مختلف کشور بفرستد. مثل همان کاری که مبلغان دینی انجام می‌دهند. وی گام بعدی کانون در فراهم‌سازی فضاهای حرفه‌ای‌تر را گسترش فعالیت‌های بین‌المللی دانست و افزود: می‌خواهم فراتر از این بروم، ارتباط‌های بین‌المللی به رشد فضای نشر و ادبیات کمک می‌کند؛ چرا نباید سازمان‌هایی که می‌توانند زمینه سفر جمعی و نشست‌های تخصصی را برای نویسندگان فراهم کنند، این‌کار را انجام دهند. جامعه ادبی ما نیاز به حرکت‌های هم‌کنشانه دارد. جایی مثل کانون که تجربه موفق برگزاری جشنواره ادبیات اروپا در ایران را دارد نیز می‌تواند پس از این، زمینه و امکان این‌کار را با هماهنگی انجمن نویسندگان فراهم کند. این نویسنده در ادامه صحبت‌های خود درباره طرح اصلی کانون در همایش «کودک، کتاب، جامعه» گفت: چندین سال است که مساله حفظ محیط زیست، به یک دغدغه همگانی و جهانی تبدیل شده، در این میان، با وضعیت بحرانی آب و هوایی و اقلیمی ایران، به نظر من وظیفه هر انسانی است که هر کاری می‌تواند برای احیای آب و خاکی که در اثر بحران مدیریت به این حال و روز افتاده، انجام دهد. بخشی از این‌کار، فرهنگ‌سازی است. با آفرینش شعر و داستان، می‌توان احساس و عاطفه کودک و نوجوان را برانگیخت و آن‌ها را متوجه مساله کرد. ایبد اضافه کرد: به اعتقاد من، دیگر نمی‌توان به بزرگسالان امید داشت. اگر قرار است اتفاقی بیفتد، اگر قرار است آب و خاک بهتری به نسل‌های بعد تحویل دهیم، باید سراغ بچه‌ها برویم. بچه‌ها زبان زمین و آسمان و آب و خاک و جنگل و دریا و کوه و حیوانات در نگاه بچه‌ها زنده هستند، روح و جان دارند. بچه‌ها زبان این‌ها را بهتر از بزرگسالان می‌فهمند. باید زمین را به دست بچه‌ها بسپاریم تا نجاتش دهند. وی در گام بعدی و در راستای همکاری بیشتر دو نهاد در زمینه محیط زیست پیشنهاد کرد: کار دیگری که می‌شود برای فرهنگ‌سازی و جلب توجه جامعه کرد، حرکت‌های نمادین است. ما در سنت و فرهنگمان روز درختکاری داریم؛ در این روز یا روزهای دیگری، با حمایت و همکاری سازمان‌ها و نهادهای مختلف، می‌توان برنامه درختکاری برای اعضای انجمن تدارک دید. هر درخت، صدها کتاب است. این عضو هیات مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان ادامه داد: برای همین وضعیت دریاچه ارومیه، می‌توانیم به شکل نمادین هر کس یک لیوان آب توی دریاچه بریزد، شاید مسئولان، به خودشان بیایند و نفس رفته این دریاچه را برگردانند. مولف مجموعه «چهارخونه و خاله کشمشی» در پایان سخنان خود از طرح‌هایی سخن گفت که در این سفر از سوی انجمن نویسندگان پیشنهاد شده است: بخشی از برنامه‌ها، مانند دیدار با مخاطب و برگزاری برنامه نکوداشت برای نویسندگان تبریزی، از طرح‌های کلی انجمن است. قرار شد کاروان کتاب به هر شهری برود و برنامه نکوداشت را برای نویسندگان آن شهر برگزار کنند. این طرح از طرف انجمن اعلام شد که کانون موافقت خود با آن را اعلام کرد. گفتنی است 50 نفر از اعضای این انجمن روز سه‌شنبه 30 آذر به شهر تبریز می‌رسند. محمدرضا شمس، مهدی حجوانی، مصطفی رحماندوست، محمدرضا شمس، رودابه حمزه‌ای، محسن هجری، هدیه شریفی، طیبه شامانی برخی از این نویسندگان‌اند. همایش «کودک، کتاب، جامعه» از 30 آذرماه تا 2 دی‌ماه در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان آذربایجان شرقی برگزار می‌شود. |  |
↧
ایبد: نهادهای مدنی مانند سفره‌های آب زیرزمینی عمل می‌کنند
↧