| خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)-محمدرضا مرزوقی: مجموعه داستانی دو جلدی «دری فانتاسماگوری» با عناوین «دری فانتاساماگوری» و « دری و دوست راست راستکی‌اش» که جوایزی نیز تاکنون کسب کرده را می‌توان آثاری در تجلیل از فانتزی و تخیل خلاق قلمداد کرد. تخیل خلاقی که به کمک آن کودکان میتوانند تنهایی را تاب بیاورند و اوقات خود را با تخیلات مطبوع و دلپذیرشان پر کنند. در واقع مجموعه داستان‌های دری، حمایت از تخیل خلاقی است که زندگی روزمره بچه‌های شش هفت ساله را رنگ و بویی تازه می‌دهد. این‌گونه است که بچه‌ها هیچ‌وقت تنها نمی‌مانند، چون همیشه دوستان خیالیای در اطراف خود دارند که نگذارند تنها بمانند. دری که فرزند آخر یک خانواده پنج نفره است خواهر و برادر بزرگتری دارد که او را به جمع خود را نمی‌دهند و غالب اوقات برای خلاص شدن از شر او و سوالات مکررش که تمامی ندارد، او را به‌دنبال نخود سیاه می‌فرستند، یا با نام بردن از آدم‌ها و موجودات ترسناک سعی می‌کنند او را بترسانند، غافل از اینکه تخیل دری چنان خلاق است که می‌تواند از همین موجودات ترسناک، دوستان و البته دشمنان خیالیای برای خود بسازد و آنها را به نام‌هایی که خود برایشان انتخاب می‌کند، نامگذاری کند. موجودات ترسناکی مثل خانم «گابل گراکر» که دندان‌های تیزی دارد و تا بخواهی بدجنس است و همین که وارد داستان زندگی دری می‌شود دائم به فکر نابودی دری است. البته دری دوستانی هم دارد که میتوانند به او در مبارزه با خانوم گراکر کمک کنند. دوستانی مثل مری که یک بچه غول کوچولو درست هم سن و سال و اندازه خود دری است. یا آقای ناگی که شکل و شمایلی شبیه جنگل‌بان‌های مثالی دارد، با ریش بلند و کلاه بوقی که بسیار مهربان است و هر بار دری دچار مشکل می‌شود یا از عهده انجام کاری برنمی‌آید به دادش می‌رسند و البته موجودات دیگری مثل غول جاروبرقی و ... مجموعه کتاب‌های دری در واقع تلاش دارند به مخاطب خود بگویند که با دوستان خیالی‌اش چه کارها میتوانند انجام بدهند و چگونه میتوانند این دوستان را همیشه برای خود نگه دارند. در واقع به نوعی روانشناسی پنهانِ کودکانی است که در زندگی روزمره خود غالباً تنها می‌مانند. این کودکان که از انرژی زیادی بهره‌مند هستند و نیاز دارند این انرژی را در جایی و هنگام بازی با کسانی تخلیه کنند، ناخودآگاه به دوستان خیالی پناه می‌برند. یا به هر حال دوست خیالی از جایی سر و کله‌اش پیدا می‌شود. دوستان خیالیای که هیچ آزار و اذیتی ندارند و میتوانند با غنا بخشیدن به تخیل کودک او را برای مواجهه با جهان واقعی و زندگی آینده آماده کنند. البته این کتاب‌ها درس مهمی نیز برای والدین دارند. اینکه از دوستان خیالیِ فرزندانشان ترس و واهمه نداشته باشند. بچه‌هایی که با دوستان خیالی خود حرف می‌زنند و مشورت می‌کنند و بازی می‌کنند و... اتفاقاً از سلامت عقل و روان بیشتری نسبت به کودکان دیگر برخوردار هستند. همچنین این دسته بچه‌ها میتوانند در آینده بهتر روی پای خود بایستند و تصمیم‌گیری‌های درست و به‌موقع و بهتری داشته باشند. کتاب «دری فانتاسماگوری» در کنار داستان جذاب و پرکششی که دارد، از تصویرگری جذاب و دلچسبی نیز برخوردار است. تصاویری که توسط خود نویسنده یعنی «اَبی هَنلُن» کشیده شده‌اند. تصاویری که به خوبی توانسته بار ناگفته‌های داستان را به دوش بکشد و تکمله‌ای بر داستان ماجراهای دری باشد. در عین حال دست تخیل مخاطب را باز می‌گذارد که نوشته را روشن و هدفمند در ذهنش تصور کند. |
↧
کودکان و دوستان خیالی‌شان
↧