عبدالمجید نجفی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره جدیدترین اثرش گفت: امکتاب «چکمههایی به رنگ سنجد» جدیدترین اثر من است که از سوی انتشارات شهر قلم در سیودومین نمایشگاه کتاب تهران عرضه شده است. این کتاب شامل داستانی عاشقانه برای گروه سنی پنج سال است. هرچند نوشتن داستان عاشقانه سالم و مطابق گروه سنی مخاطب خردسال بسیار سخت است اما امیدوارم این داستان مورد توجه مخاطبان قرار گیرد. علاوه براین امسال کتاب «سمفونی سیبزمینیها» از سوی نشر قدیانی تجدید چاپ شده و در نمایشگاه کتاب در دسترس علاقهمندان قرار دارد.
نویسنده «راز خانه سه خواهرون» در ادامه به کیفیت کتابهای کودک و نوجوان ارائه شده در نمایشگاه اشاره کرد و گفت: یکی از دردها و دغدغههای من کتابسازیهایی است که بدون توجه به کیفیت درونمایه کتاب انجام میشود. کتابسازی یکی از آفتهای صنعت نشر ما بوده و هست. البته ناشرانی داریم که با همه اجزا و عناصر کاریشان حرفهای و فنی برخورد میکنند. این کارها ممکن است در ابتدا هزینهبر باشد اما بعد از مدتی کارهای حرفهای و قابل قبول تولید میکنند و به سوددهی میرسند.
به گفته نجفی، ناشرانی که به دنبال کتابسازی میروند به سود آنی فکر میکنند اما در دراز مدت ما را زمینگیر میکند و به جایی میرسیم که دیگر اعتبار حرفهای نداریم درحالی که این اعتبار حرفهای ناشران است که از آنها حمایت میکند و پشتیبانشان است.
این نویسنده در ادامه به ناشران پیشنهاد داد با تعامل، ارتباطهای دوستانه و برگزاری نشستهای سالانه تجربیات حرفهایشان را صادقانه با یکدیگر تبادل کنند و در پی ایجاد کارتل نشر در خاورمیانه باشند. و این کار نیازمند تعامل ناشران زیادی است.
نجفی با بیان اینکه موفقیت ناشران مطرح، در خلا اتفاق نیفتاده و پشت سر آن ذره ذره کار انجام شده است، گفت: ناشرانی که میخواهند در کارشان موفق شوند باید با حوصله و صبر و نقشه و برنامهریزی پیش بروند و الگوبرداری کنند.
وی در ادامه درباره نمایشگاه کتاب امسال نیز توضیح داد: نمایشگاه کتاب امسال هم مثل هرسال بود اما قدری کمرنگتر. اما مورد بعدی تفاوت بین نمایشگاه و فروشگاه است. نمایشگاه محل تبادل بین ناشر و اهل قلم و مترجم و قول و قرارهای کاری و دیدارهای دوستانه است که ممکن است خیلی اقتصادی به نظر نرسد اما در ژرف ساخت خود بسیار اقتصادی است چون این قول و قرارها منتهی به تولید و کار بیشتر میشود.
نجفی گفت: همه ما یک پازل هستیم وقتی فقط به فروش فکر میکنیم همیشه این مشکلات خواهد بود و خیلی از استعدادها دیده نمیشود و خیلی از بزنگاهها مغفول میماند چون به سود آنی و کوتاه مدت فکر میکینم. نمایشگاه باید برآیند یک سال کارنامه نشر ما باشد و منتهی به کار بیشتر شود و در این حالت میشود گفت نمایشگاه کتاب. البته من سرزنش نمیکنم. بهرحال وضعیت اقتصادی ما به گونهای است که ناشر میخواهد بخشی از هزینههای سال جاریاش را از این نمایشگاه تامین کند.